Meestal bij een combinatie van lang niet gestemd en ouderdom. Oude snaren (bij jaren ‘20 piano’s en kleine modellen uit de jaren ’70) die in toonhoogte zijn teruggezakt kunnen soms de hogere spanning niet meer aan bij het stemmen en breken.
Snaarbreuk komt het meest voor bij de bassnaren. Dat heeft drie oorzaken:
- allereerst natuurlijk omdat het staal meestal verouderd is.
- de koperwindingen om de stalen kern zijn aan elkaar geroest waardoor er geen rek mogelijk is van de kerndraad. Bovendien veroudert het koper en is daardoor minder buigzaam.
- bassnaren lopen vaak in een hoek vanaf de stempen naar de kam (zie foto). Als de snaar lang zonder te bewegen zo heeft gezeten dan ontstaat er op dat punt zoveel wrijving bij het stemmen (door oxidatie e.d.) dat de snaarspanning tussen stempen en stift te groot wordt bij het spannen van de snaar. Wat nog wel eens helpt is de snaar eerst een beetje te ontspannen, zodat de snaar losschiet uit de hoek, en dan pas aandraaien.